Triamteren

Triamteren (Triamterene, Dytac) podobnie jak spironolakton działa w obrębie cewki dalszej, zwiększa wydalanie jonów sodowych, chlorkowych i wodorowęglanowych, a zmniejsza wydalanie jonów potasowych. W odróżnieniu od spironolaktonu działa moczopędnie także u zwierząt pozbawionych nadnerczy. Mechanizm działania tego preparatu nie jest więc zależny od aldosteronu. Triamteren zaleca się w przypadkach zatrzymania sodu i wody przy równoczesnym zubożeniu w potas. Można go stosować w skojarzeniu z innymi lekami moczopędnymi, które nasilają wydalanie potasu. Triamteren ma budowę chemiczna podobną do kwasu foliowego i stanowi jeden z jego antymetabolitów, co może być przyczyną powstawania niekorzystnych objawów niepożądanych. Triamteren może powodować zaburzenia równowagi elektrolitowej. Przy dłuższym stosowaniu wywołuje hiperkaliemię, zwłaszcza w niewydolności nerek. Przy skojarzeniu go z innymi lekami moczopędnymi może powstać hiponatremia. Po długotrwałym stosowaniu występuje niekiedy względne zmniejszenie zawartości wodorowęglanów i zmniejszenie rezerwy alkalicznej. Powoduje on czasami bóle i zawroty głowy, nudności, zaburzenia jelitowe, a w wyjątkowych przypadkach niedokrwistość megaloblastyczną.