Poza wpływem na receptory DA układu nigrostriatalnego leki neuroleptyczne blokują receptory DA w strukturach limbicznych (przegroda, jądra migdałowate). Działanie to, zdaniem wielu badaczy, bardziej wiąże się z właściwym przeciwpsychotycznym działaniem neuroleptyków niż wpływem na poprzednio wspomnianą grupę receptorów. Niektóre leki mogą wykazywać większe powinowactwo do receptorów DA w układzie limbicznym (np. klozapina, neuroleptyki benzamidowe), co może być przyczyną słabego ich wpływu na czynności ruchowe i braku zaburzeń czynności pozapiramidowych w przebiegu ich stosowania. Zaburzenia te polegają na wystąpieniu objawów choroby Parkinsona (drżenie mięśniowe, zwiększenie sztywności mięśniowej, zahamowanie napędu ruchowego) i związane są z zablokowaniem receptorów DA w prążkowiu. Długotrwałe podawanie neuroleptyków prowadzi jednak do zwiększenia wrażliwości (oraz liczby) postsynaptycznych receptorów DA i w wyniku ? do wystąpienia ?paradoksalnych” objawów, takich jak zwiększona aktywność ruchowa, ruchy mimowolne i hiperkinezy przypominające objawy pląsawicy (cho-rea). Noszą one nazwę późnych dyskinez, dla podkreślenia ich występowania po długotrwałym, wielomiesięcznym stosowaniu leków. Jak wspomniano, nie .wszystkie leki neuroleptyczne działają pozapiramidowo, co wiąże się m.in. z ich bardziej wybiórczym wpływem na struktury limbiczne. Innym przyczynami takiego odstępstwa są również: wpływ na odmienne typy receptorów dopaminergicznych, silne działania cholino-lityczne i blokowanie receptorów 5-HT.

POWIĄZANE ARTYKUŁYWIĘCEJ OD AUTORA