Zastosowanie amfetaminy jest bardzo ograniczone. Pewne wyniki uzyskuje się w leczeniu zespołu nadruchliwości u dzieci, narkolepsji, moczenia nocnego. Ze względów toksykologicznych jest ona wycofywana z lecznictwa. Należy również podkreślić, że amfetamina pobudzając napęd psychoruchowy na ogół nie wpływa korzystnie na nastrój. Może nawet wystąpić obniżenie nastroju często z tendencjami samobójczymi. Stosowanie jej w depresjach jest ryzykowne i wymaga wyjątkowej ostrożności. Metyloamfetamina (Methamphetamine, Metherdine, Pervitin) działa pobudzająco silniej od amfetaminy. Podana w małych dawkach działa głównie ośrodkowo. Podobnie do amfetaminy prowadzi do toksykomanii. Deksamfetamina (Dexamphetamine, Dezedrine) jest prawoskrętnym izomerem amfetaminy o sile działania pobudzającego 4-krotnie większej od formy lewoskrętnej. Należy także dodać, że forma prawoskrętna silniej hamuje proces wychwytywania NA przy jednakowym wpływie na wychwytywanie DA (przy porównaniu z lewoskrętną). Metylofenidat (Methylphenidate, Ritaline) jest pochodną pirydyny zbliżoną właściwościami do amfetaminy, jednak o mniejszej sile działania pobudzającego. Stosowany jest w leczeniu zespołów nadruchliwości u dzieci oraz w narkolepsji (niekiedy łącznie z trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi).

PODOBNE ARTYKUŁYWIĘCEJ OD AUTORA