Autyzm jest zaburzeniem funkcji mózgu. Najczęściej zostaje zdiagnozowany już we wczesnym dzieciństwie. Szczególnie, gdy jest znaczący, bo jest łatwy do rozpoznania. Ale upośledzenie w niewielkim stopniu wymaga dłuższej obserwacji. W takim przypadku jest to długi proces polegający na obserwacji dziecka w różnych sytuacjach, np. w kontaktach z rodzicami, w spontanicznej aktywności, w pracy z terapeutą, itd. U dzieci z autyzmem terapia jest podstawą do wydania takiej diagnozy. Posiadanie dziecka autystycznego wymaga od rodziców poświęcenia mu bardzo dużo uwagi. A także posiadania wielkiej cierpliwości. Oraz determinacji, która sprawia, że rodzic nie traci nadziei i po raz tysięczny przekazuje dziecku taką samą informację. W nadziei, że w końcu przełamie oddzielającą ich barierę. U dziecka autystycznego istnieje też nadwrażliwość na pewne bodźce takie, jak: dotyk, dźwięk, zapach, obraz, światło. W stresującej dla siebie sytuacji dziecko z autyzmem zamyka się jeszcze bardziej przed otoczeniem. I tworzy swój własny, hermetyczny świat niedostępny nawet dla rodziców.