Młodociani, którzy przekroczyli minimalny wiek ukończenia nauki – 16 lat, mogą wykonywać te zadania w wyjątkowych okolicznościach, jeśli pracą jest niezbędna do nauki zawodu, nadzorowana przez kompetentną osobę, a ryzyko jest zredukowane do minimum. Nie mogą wykonywać pracy, która stwarza znaczne ryzyko mimo zastosowania wszelkich środków kontrolnych. Istnieją także ograniczenia czasu pracy młodocianych – powinni oni mieć dłuższe przerwy regeneracyjne niż inni pracownicy i nie mogą pracować w nocy.
Młody pracownik – większe ryzyko?
Wielu młodych ludzi ulega wypadkom, zwłaszcza w pierwszym roku zatrudnienia. W Europie osoby w wieku 18-24 lat odnoszą obrażenia w miejscu pracy co najmniej o 50% częściej niż osoby z innych grup wiekowych. Ponad 40% wypadków dotyczy osób przed 30. rokiem życia. Młodzież może być także bardziej podatna na powoli narastające problemy zdrowotne i wpływ środowiska pracy, w którym nie zadbano o bezpieczeństwo i higienę (BHP). Pracownicy młodzi i młodociani nie tylko nie mają doświadczenia, lecz także dojrzałości fizycznej i psychicznej oraz świadomości, że konieczne są ochrona zdrowia i dbanie o bezpieczeństwo. Może im brakować umiejętności i przeszkolenia, znajomości obowiązków pracodawcy czy własnych praw i obowiązków, a także pewności siebie przy poruszaniu kwestii bezpieczeństwa pracy w rozmowach z przełożonymi i kolegami. Ponadto może nimi powodować nadmierna ambicja, chęć pokazania, że potrafią w sposób samodzielny wykonać powierzone im zadania. Nie mają też zwykle pełnej wiedzy o swoich cechach charakteru i reakcji na stres. Inaczej niż starsi pojmują pojęcia zagrożenia zdrowia i śmierci. W związku z tym częściej niż inni mogą narażać na niebezpieczeństwo wypadku siebie, współpracowników, a nawet osoby postronne.
Z kolei pracodawcy czasami nie uwzględniają podatności młodych osób na zagrożenia, nie zapewniają im adekwatnego szkolenia, nadzoru i środków bezpieczeństwa albo mogą kierować ich do niewłaściwej pracy. Za statystykami kryją się osobiste dramaty.
